Dnia 7 lutego w sali konferencyjnej Zespołu Szkół Nr 3 odbyło się spotkanie dla psychologów i pedagogów szkolnych w ramach organizowanej przez PZPP w Kraśniku grupy wsparcia. Na zaproszenie Pani Dyrektor-mgr Doroty Posyniak, spotkanie prowadziła mgr Agnieszka Badyła – doradca metodyczny LSCDN w Lublinie. Tematyka szkolenia dotyczyła ,,Pracy z dzieckiem z doświadczeniem traumy”.
W pierwszej części wystąpienia prowadząca zwróciła uwagę na dwa rodzaje traumy: ,,Trauma przez duże T’’ (Big ,,T” Trauma) oraz ,,Small ,,t” trauma”. Trauma przez duże T -oznacza, że osoba została narażona na konfrontację ze śmiercią, groźbę śmierci, poważne obrażenia ciała lub zagrożenie występowania takiego obrażenia, nadużycia seksualne lub zagrożenie takiego nadużycia w jednej lub kilku sytuacjach doświadczyła osobiście, była świadkiem lub doświadczył tego zdarzenia ktoś krewny lub bliski. Trauma przez małe t to trauma relacyjna, złe doświadczenia obiektywnie mniej dojmujące, ale mogące wywołać poważne skutki, jeśli się powtarzają. Wszelkie doświadczenia awersyjne we wczesnym dzieciństwie związane z zaniedbaniem, odrzuceniem, złym traktowaniem w bliskiej relacji z opiekunem przyczyniają się do ukształtowania pozabezpiecznego przywiązania nacechowanego lękiem i złością, wstydem, poczuciem winy, krzywdą.
W dalszej części spotkania pani Agnieszka zwróciła uwagę na dwa typy stresorów:
a) stresory negatywne (zaburzenia lękowe, zaburzenia nastroju, schizofrenia, nadużywanie i uzależnienia od substancji psychoaktywnych),
b)stresory traumatyczne (ostre reakcje na stres, ostre zaburzenia stresowe, PTSD, trwała zmiana osobowości, zaburzenia osobowości z pogranicza).
Statystycznie niemal 90% osób doświadcza traumy w ciągu życia, 60% doświadcza traumy przynajmniej raz przed 16 r.ż., zaś 30% doświadcza traumy wielokrotnie. Według badań naukowych na maltretowanych dzieciach doświadczenie traumy prowadzi do zmian w mózgu (zaburzenia działania kory mózgowej, co prowadzi do mniejszej sprawności umysłowej). Trauma dziecięca powoduje powstanie ewidentnych zmian anatomicznych i funkcjonalnych w mózgu. Mózg może się adoptować na nowe sposoby, choć wymaga to czasu i wsparcia. Dzieci z doświadczeniem traumy często lokują winę w samych sobie, postrzegają świat jako zły i niesprawiedliwy, nie mają nadziei na poprawę. Ich zachowaniu towarzyszy lęk, gniew, objawy depresyjne, poczucie wstydu, zamknięcie się w sobie. W konsekwencji próbują zwrócić na siebie uwagę w sposób niepożądany.
W końcowej części wystąpienia prowadząca zwróciła uwagę na konstruktywne sposoby radzenia sobie z doświadczeniem traumy oraz zapoznała uczestników z założeniami interwencji terapeutycznej wobec dzieci.
Po zakończonej prezentacji uczestnicy zgłaszali swoje spostrzeżenia dotyczące prezentowanych treści. W spotkaniu wzięło udział 27 osób, w tym pracownicy PZPPP w Kraśniku.